به گزارش«رهوا».محمد بلندیان که حالا نزدیک به ۴۲ سال دارد، پس از ۱۹ سال سکوت، حالا از دوران اسارتش در زندان آمریکایی ابوغریب در عراق گفته است.

به گفته ی بلندیان، او شهریور سال ۸۲، چند ماهی پس از حمله ی آمریکا به عراق و سقوط صدام، به قصد زیارت عتبات عالیات راهی عراق می شود. آن زمان شب ها در عراق حکومت نظامی برقرار می شد. یک شب به خاطر نبود غذا در هتل، حوالی غروب تصمیم می گیرد برای خوردن غذا به رستوران رو به روی هتل برود. در رستوران با شنیدن صدای تیراندازی از بیرون، آنجا را ترک می کند. در خیابان با یک پلیس عراقی که در حال گشت زنی بود، مواجه می شود. این پلیس از بلندیان می پرسد که آنجا چه کار می کند و وقتی بلندیان خود را یک ایرانی معرفی می کند، او را سوار ماشین خود می کند. پس از آن، بلندیان را به زندان ابوغریب در نزدیکی بغداد منتقل می کنند و او ۱۶-۱۷ ماهی را در آنجا سپری می کند.

بلندیان درباره ی علت اسیر شدنش گفت آمریکایی ها به او اتهاماتی جعلی تحت عنوان حمله به نیروهای نظامی آمریکا و منفجر کردن هتلی در بغداد زدند. این در حالی بود که در زمان انفجار این هتل، بلندیان در زندان ابوغریب اسیر بود.

بلندیان در ادامه درباره ی تصاویر شکنجه هایش در زندان ابوغریب که در فضای مجازی منتشر شد، صحبت کرد، تصاویری که بلندیان را برهنه و در حالی که مورد حمله ی سگ های آمریکایی ها قرار گرفته بود، نشان می دهد.

بلندیان گفت در زندان ابوغریب اسرا را پس از شکنجه های فراوان به یک کمپ منتقل می کردند و هر زمان که جمعیت کمپ زیاد می شد، با زدن خمپاره، زندانیان را قتل عام می کردند.

بلندیان درباره ی نحوه ی آزادی اش گفت از آنجایی که بی دلیل اسیر شده بود، آمریکایی ها پس از مدتی خود تصمیم به آزاد کردنش گرفتند.

بلندیان در ادامه از آثار مخرب دوران اسارتش در زندان ابوغریب بر زندگی اش گفت. او گفت پس از این اتفاق ۲۰ سال از زندگی خود را از دست داد چرا که آثار روانی ناشی از آن باعث شد قدرت ریسکش را از دست دهد و نتواند شغل مناسبی برای خود دست و پا کند. او حالا به کار رنگرزی مشغول است.

او در پایان گفت که یک شهروند عادی است و تنها هدفش از این مصاحبه این بود که مردم ایران بدانند آمریکا، کشوری که داعیه ی حمایت از حقوق بشر در دنیا را دارد، یک مدینه فاضله و آن چیزی نیست که در هالیوود نشان می دهند.

زندان ابوغریب کجا است؟

زندان ابوغریب زندانی در نزدیکی شهر بغداد در عراق است که در دهه ی ۱۹۵۰ فعالیت خود را آغاز کرد. پس از حمله ی نیروهای ناتو به سرکردگی آمریکا به عراق، کنترل این زندان به دست نیروهای آمریکایی افتاد.

نام این زندان پس از انتشار تصاویری از شکنجه ی زندانیان آن توسط نظامیان آمریکایی در سال ۲۰۰۴ بر سر زبان ها افتاد. انتشار این تصاویر  لطمه ی زیادی به وجهه ی سیاسی و حقوق بشری آمریکا در دنیا وارد ساخت. دادگاه‌ های نظامی آمریکا، ۱۱ نفر از زندان‌ بانان و مسئولین زندان که متهم به اعمال شکنجه، آزار زندانیان یا قصور در گزارش تخلفات به مسئولین ارشد ارتش بودند را به ۳ تا ۱۰ سال زندان محکوم کردند.

در سال ۲۰۰۵ به درخواست مقامات عراقی حدود ۱۰۰۰ زندانی توسط نیروهای آمریکایی از این زندان آزاد شدند.

در سال ۲۰۰۶ نیروهای آمریکایی ابوغریب را ترک کردند و ۴۵۰۰ زندانی باقیمانده را به زندان‌ های دیگر فرستادند. زندان ابوغریب طبق توافقات به نیروی زمینی عراق تحویل داده شد و این مجموعه با تصمیم مقامات عراقی در سال ۲۰۰۹ به عنوان زندان مرکزی بغداد مجدداً آغاز به کار کرد.

در سال ۲۰۱۳ فراری دسته جمعی از ابوغریب رخ داد و دست کم ۵۰۰ زندانی از ابوغریب فرار کردند.

درسال ۲۰۱۴ با تصمیم وزارت دادگستری عراق و به دلیل نگرانی از تسلط داعش بر این زندان، ۲۴۰۰ زندانی موجود به سایر زندان‌ های فوق امنیتی عراق فرستاده شدند و زندان برای مدتی نامعلوم تعطیل شد.