به گزارش«رهوا».طول یک سیکل از فردی به فرد دیگر متفاوت است و بیشتر خانم ها به اندازه ۵ تا ۱۲ قاشق چایخوری خون از دست می دهند اما برخی خانم ها خونریزی شدیدتری دارند.

اما اگر قاعدگی‌های دردناکی دارید، پریود نشدید یا هرگز یک قاعدگی هم نداشته‌اید، ممکن است به یک بیماری خاص مربوط شود.

اگر مشکلات مداوم دارید، باید همیشه با یک متخصص زنان صحبت کنید. شما نباید این موضوع را سرسری بگیرید زیرا اختلال در پریود می‌تواند به سه دلیل اصلی باشد.

1. دیسمنوره

اگر با قاعدگی‌های دردناک دست و پنجه نرم می‌کنید و دلیل آن را نمی‌دانید، ممکن است ناشی از دسیمنوره باشد. دو نوع مختلف از این بیماری وجود دارد.

اولین مورد زمانی است که گرفتگی و درد ناشی از انقباضات واقعاً شدید در رحم است که باعث می شود مناطقی از رحم برای مدت کوتاهی جریان خون کافی نداشته باشند.

مورد دوم زمانی است که درد ناشی از یک بیماری دیگر است، نه فقط انقباضات واقعاً شدید، مانند آندومتریوز، آدنومیوز یا فیبروم.

اندومتریوز چیست؟ از پریودهای دردناک تا مشکلات خانوادگی و اجتماعی

اگر درد شما با دارو از بین نمی رود یا بر جنبه های دیگر زندگی شما تأثیر می گذارد، باید به پزشک خود مراجعه کنید.

معمولاً دیسمنوره اولیه با افزایش سن بهتر می شود. تا زمانی که به طور کامل پریود نشوید، واقعاً درمانی وجود ندارد.

برای بیماری اولیه، درمان های آسان می تواند شامل ورزش، بسته های گرما و حمام های گرم باشد.

گزینه های دیگر عبارتند از داروهای ضد التهابی و نوعی از پیشگیری از بارداری مانند قرص یا Mirena coil.

2. آمنوره

مشابه دسیمنوره، دو نوع آمنوره وجود دارد.

اولین مورد زمانی است که کسی تا سن ۱۵ سالگی هرگز پریود نشده یا و هیچ نشانه ای از رشد جنسی جسمانی (مانند رشد سینه یا رشد موهای عمومی) تا سن ۱۳ سالگی از خود نشان نداده است.

اگر این اتفاق افتاد، باید برای ارزیابی به پزشک عمومی خود مراجعه کنید. او ممکن است به شما پیشنهاد کنند که کمی بیشتر صبر کنید، یا اگر شواهدی از رشد جنسی دیگر وجود نداشته باشد، ممکن است آزمایش هایی توصیه شود.

نوع دوم زمانی است که فردی در مقطعی پریود شده است – اما از آن زمان متوقف شده است.

اگر قبلاً مشکلات پریود را تجربه نکرده اید، عادت ماهانه منظمی داشته‌اید، اما سه ماه است که پریود نشده‌اید، یا اگر قبلاً پریودهای نامنظم داشته‌اید و به مدت شش ماه پریود نشده‌اید، به پزشک خود مراجعه کنید تا علت آن را بیابید.

اولین علت آشکاری که باید آن را رد کنیم (یا در آن) حاملگی است، و این در واقع خیلی بیشتر از آنچه مردم تصور می‌کنند، علت قطعی است.

علل شایع دیگر کاهش یا افزایش وزن، ورزش بیش از حد، استرس شدید، سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، سایر مشکلات هورمونی مانند مشکلات تیروئید است.

3. فیبروم

فیبروم ها توده های غیر سرطانی عضلانی هستند که در داخل دیواره رحم ایجاد می شوند.

آنها می توانند در لایه های مختلف دیواره رحم رشد کنند، و برخی ممکن است بسیار کوچک (مانند نخود) باشند، در حالی که برخی دیگر می توانند بسیار بزرگ شوند، حتی به بزرگی یک طالبی باشند.

تا سن ۵۰ سالگی (در حدود زمان یائسگی)، ۷۰ درصد از زنان فیبروم داشته اند.

از آنجایی که هورمون‌های زنانه باعث تحریک فیبروم‌ها برای رشد می‌شوند، در سال‌های باروری که این هورمون‌ها بالاتر هستند، رایج هستند، به‌ویژه در سال‌های آخر باروری قبل از یائسگی.

پس از یائسگی، زمانی که این سطح هورمون کاهش می یابد، فیبروم ها تمایل به کوچک شدن یا حتی از بین رفتن کامل دارند.

اگر سابقه خانوادگی این بیماری را داشته اید، چاق هستید، سندرم تخمدان پلی کیستیک دارید، اولین قاعدگی خود را سن پایین داشته اید و هرگز زایمان نکرده اید، بیشتر در معرض خطر هستید.

وقتی نوبت به درمان مشکلات پریود می‌رسد، اگر فیبروم‌ها دلیل مشکل نباشند، پزشک متخص زنان شما معمولاً کاری در مورد آنها انجام نمی‌دهد. اما اگر فیبروم ها باعث قاعدگی دردناک شوند، مانند دیسمنوره درمان می شوند.

او افزود که سایر درمان های هورمونی با استفاده از آگونیست GnRH می تواند برای کوچک کردن فیبروم ها مورد استفاده قرار گیرد، این موضوعی است که باید با متخصص زنان خود در میان بگذارید.