به گزارش«رهوا».واقعه غدیر، پیامی برای همه بشریت بود. پیامی که بنا بود حاضران به غایبان  درباره آن خبر برسانند.  خبری که عهدی برای دوستداران و مؤمنان به ولایت امام علی(ع) شد. عهدی که از آن روز تاریخی تا امروز به یاری پیام‌رسانانی حفظ شده است. پیام‌رسانانی که برای اثبات جریان غدیر منبر رفتند، سخنرانی کردند، مطلب نوشتند، کتاب تألیف کردند، شعر سرودند و… .

در این میان بزرگان و عالمان دین با استناد به نهج‌البلاغه و سیره علوی رهنمودهای ارزشمندی برای ما دارند، رهنمودهایی که می‌توانیم با عمل به آن‌ها دنیا و آخرت خود را بسازیم. آیت‌الله بهجت(ره) یکی از بهترین‌ها برای آموختن ارزش‌های علوی بود. در ادامه سراغ منبری از ایشان رفته و نکات ارزشمندی از بیانات این عالم بزرگ را  درباره آموزه‌های غدیر بررسی کرده‌ایم. کلام عبد صالح خدا که می‌تواند ما را با زندگی علوی بهتر آشنا کند.

فضائل امام علی(ع) حق است، اما گفتنی نیست!

فضائل امام علی(ع) گفتنی نیست؛ حق است، اما گفتنی نیست! زیرا ما ضعیف‌العقل و الایمان هستیم و ظرفیت نداریم.

 اگر بیان می‌کرد، بسیاری از مردم کافر می‌شدند و عده‌ای معدود ایمان می‌آوردند؛ همچنان که درباره حضرت عیسی مسیح(ع) چنین اتفاق افتاد.

غدیر بالاترین عید اسلامی است

به حسب ظاهر می‌شود انسان بگوید عیدی [داریم] که در عیدیت بالاتر از همه اعیاد [اسلامی] باشد [و آن عید غدیر است].

چطور می‌شود بالاتر از همه اعیاد باشد، با آنکه اعیاد دیگر، عید اسلامی هستند، اما این، عید تشیع است؛ عید وصایت است، عید ولایت است.

چطور این بالاتر شد؟ به اعتبار همان که می‌گویند: «چون که صد آمد، نود هم پیش ماست». به اعتبار اینکه کسی که قائل به ولایت است، قائل به اسلام نیز است و لاعکس. کسی که این روز را عید بداند، آن سه تا (فطر، قربان و جمعه) را هم عید می‌داند و لاعکس.

«ما نُودیَ اَحَدٌ بِشَیءٍ مِثلَما نودیَ بِالوِلایَهِ؛ آنچنان که به ولایت فراخوان داده شده، به چیزی فراخوان داده نشده است». به اعتبار اینکه همه چیز در این یک کلمه است.

اگر ولایت باشد، دیگر [آن موارد مقدم] و جلوتر [یعنی] اصل توحید، اصل نبوت و تصدیق رسالت هم خواهد بود. تمام محرمات [و تکالیف شریعت] اعظم و فالاعظم، اهم فالاهم [از مهم‌ترین تا جزئی‌ترین احکام] همه این‌ها در آن هست. از این جهت است که چون که صد آید نود هم پیش ماست.

برای عید غدیر، سه روز را عید قرار داده‌اند

روز عید غدیر، شاید اینجور باشد که سه روز را عید قرار داده‌اند. شاید در همان‌جا -در غدیر خم- هم سه روز توقف کرده بودند. این را دیگر به طور یقین یادم نیست.

بالاخره یک [واقعه] عجیب غریبی [بود] که خدا می‌داند؛ «وَ لَمْ أَرَ مِثْلَ ذَاکَ الْیَوْمِ یَوْماً وَ لَمْ أَرَ مِثْلَهُ حَقّاً أُضِیعَا» روزی را به بزرگی آن روز ندیدم، [همان‌طور که] حق ضایع شده‌ای را به بزرگی آن حق ندیدم.

[مسئله‌ای] آن‌قدر مهم باشد که درباره آن گفته شود: «اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَه» خدایا پذیرای ولایت او را دوست بدار و دشمن او را دشمن بدار، یاریگر او را یاری کن و واگذارنده او را خوار. این احتمالات دیگر چیست؟ الی ماشاءالله طرق از خود عامه (اهل سنت) برای حدیث غدیر هست، الی ماشاءالله.

لکن «وَمَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ» و هر که را خدا نور علم و معرفت و ایمان نبخشید هرگز جان روشنی نخواهد یافت.