به گزارش«رهوا».درست وقتی که به نظر می رسد که همه چیز در باب موضوع گذشتگان را یافته ایم، ورق تازه ای از تاریخ پیدا می شود تا زیر و بم حوادث گذشته را دیگرگونه ببینیم. سفر اجباری امام رضا(ع) به ایران موجب می شود که مریدان ایشان و فرزندان موسی بن جعفر(ع) راهی ایران شوند و این در حالی است که مأمون از این سفرها با خبر شده و امامزادگان را با دسیسه های مختلف به شهادت می رساند. درست مثل امامزاده چهل تنان…
خوب است گریزی به تاریخ بزنم که در زمان مأمون خبر حرکت ۴۰ امامزاده از فرزندان و نوادگان امام موسی کاظم(ع) به سوی ایران به مأمون می رسد و او به «سیاهپوش سمنانی» دستور قتل این ۴۰ امامزاده را می دهد؛ و در یک شب این ۴۰ تن به صورت دسته جمعی سر از بدن مطهرشان جدا می شود و بدن های بی سرشان به درون چاهی در محل فعلی بازار تهران انداخته می شود.

راز کشف امامزاده ها
شاید برای شما هم جالب باشد که راز کشف محل دفن این امامزاده ها را بدانید، طبق اقوال تاریخی فردی به نام کربلایی محمدباقر حدود ۱۷۰ سال پیش خوابی می بیند که در این خواب امام کاظم(ع) محل فعلی بقعه امامزاده چهل تنان(ع) را به او نشان می دهند و می فرمایند: «کربلایی محمدباقر اینجا ۴۰ نفر از فرزندان من که برای زیارت فرزندم امام رضا(ع) آمده بودند مثل جدشان غریبانه شهید شده اند و بدن بدون سرشان در این محل مدفون شده اند و تو خوابیده ای.» کربلایی محمدباقر وقتی از خواب بیدار می شود، منقلب آنچه در رؤیا دیده مانند تصویری واقعی در جلوی چشمانش بوده.
او پس از این خواب به همراه تعدادی از بستگانش به محل فعلی امامزاده چهل تنان می آیند و همان نقطه ای که در خواب دیده بود را حفر می کنند تا اینکه دهانه یک چاه باز می شود و این در حالی است که تا آن روز چنین چاهی پیدا نشده بود.
کربلایی محمدباقر و یکی دو نفر از همراهان او به داخل چاه می روند و با بدن های بدون سر ۴۰ پیکر سالم که هنوز خون های آنها که بر زمین جاری شده بود نیز تازه بوده مواجه می شوند. یعنی پس از گذشت حدود هزار و ۲۰۰ سال نه تنها بدن های این امامزادگان پس از جدا شدن سر از بدنشان سالم مانده بود، بلکه خونی که به واسطه جدا شدن سر از اجسادشان جاری شده بود همچنان تر و تازه باقی مانده بود و او به همراه وابستگانش، اجساد مطهر را دفن می کنند و از آن تاریخ بقعه ای کوچک بر فراز این حریم آسمانی، قرار می گیرد.

امامزاده هایی غریب در شلوغ ترین نقطه تهران
وقتی وارد بازار تهران می شوید، بخشی از بازار به لوازم التحریر فروشان اختصاص دارد که برای ورود به حرم امامزاده چهل تنان باید از این راسته بگذرید و پس از چند دقیقه ای در این گذر به سمت پایین بازار جایی که به «چارسوق بزرگ» معروف است، ادامه مسیر بدهید. چهار سوق در جنوب بازار واقع شده و با تابلویی فضای تاریخی امامزاده ها به خوبی معرفی شده است.
این بنا در دوره صفویه ساخته شده و در کوچک و سبز رنگی دارد و تابلویی روی آن نصب شده با این عنوان، امامزاده چهل تنان. وارد بقعه می شوم، غربت عجیبی در فضا حاکم است. نه حیاطی، نه بارگاهی، یک اتاق کوچک و ساده با راهرویی باریک و یک ضریح کوچک….
و این یک حکایت غریب است از وارستگانی که در غربت و سکون انتهای بازار تهران آرمیده اند….
اما مبنای تاریخی سرگذشت این امامزادگان چیست؟
در کتاب «بحرالانساب» مرحوم سید رضی(ره) اسناد تاریخی حقیقت این امامزادگان ثبت شده تا جای هیچ شک و شبهه ای در خصوص صحت و سقم این واقعه تاریخی در صفحه ذهن باقی نماند. پس از کشف این امامزاده توسط کربلایی محمد باقر وی به همراه یکی از بستگانش به نام مشهدی ابوطالب تمام اموال خود را وقف این امامزاده ها می کنند. وقف هایی که توسط کربلایی محمد باقر تاجر تهرانی و مشهدی ابوطالب برای امامزاده چهل تنان صورت گرفته شامل زمین، مغازه و منزل مسکونی است که هم اکنون این منزل در داخل کوچه غریبان وجود دارد.

بازسازی بقعه
بازسازی این امامزاده از سال ۸۴ تا اواخر سال ۸۷ به طول انجامید و قرارداد ساخت ضریح جدید این امامزاده هم در مرداد ۸۸ توسط حاصلیان با ابوالحسنی در میبد یزد بسته شد و ۲۷ مهر برابر با ۱۱ذی الحجه مصادف با ولادت امام رضا (ع) از این ضریح جدید پرده برداری شد.

بازار به حرمت این امامزاده ها رونق دارد
کریمی یکی از کسبه بازار است که متولد همین محله تهران است او در مورد این امامزاده ها می گوید: این امامزاده ها اعتبار بازار تهران هستند و اگرچه در این هیاهو و شلوغی بازار غریبند، اما خدا به حرمت آنها رونقی خاص به بازار داده است. وی ادامه داد: باید در این زمینه اطلاع رسانی بیشتری شود چرا که مردم آن قدرها هم در مورد این امامزاده ها نمی دانند.
مریم صادقی که برای خرید به بازار آمده، می گوید: من متولد تهران هستم و جالب است که هرگز نمی دانستم در بازار تهران امامزاده هایی دفن شده اند و حتماً برای زیارت به این محل خواهم رفت.
علیرضا شاگرد مغازه یکی از بزرگترین فروشندگان لوازم التحریر در بازار است. او هم نظر جالبی دارد و می گوید: وقتی برای کار به این بازار آمدم در حال جست و جو بودم که به این امامزاده برخورد کردم. رفتم داخل و نماز خواندم. برایم حیرت انگیز بود که اول صبح به این امامزاده رسیدم و حتی در مورد آن چیزی نمی دانستم.
بعد زیارت داشتم به سمت بازار حرکت می کردم که آقایی مقابلم ایستاد و گفت: دنبال کار هستی؟ بی اختیار گفتم بله. گفت: با من بیا. و من همراه او رفتم و از همان روز کارم را شروع کردم و به لطف خدا راضی ام.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چرا ترور معنوی امامزاده ها ؟

مصطفی آجرل
وپیرمرد چهارده سال تمام، هر روز آفتاب که غروب می کرد پیاده خود را به حرم شاه نجف می رساند.
از در قبله وارد صحن و از کفشداری ضلع جنوبی ایوان عبور کنان اذن دخول می خواند و در رواق مقابل ضریح حضرت مولا می ایستاد و سلام می داد.
در این چهارده سال یک شب هم، این کار پیرمرد ترک نشد، تا جایی که مصطفی «پسرش» می گفت: شبی هوا بشدت سرد و طوفانی و بیرون رفتن از خانه نیز سخت بود وقتی دیدم «آقا» شال و کلاه کرده که طبق عادت هر روزه، به حرم برود، به اعتراض گفتم: «به اعتقاد خواص امام علی (ع) دور و نزدیک ندارد. دست کم امشب زیارت جامعه را به جای حرم در خانه بخوانید …» پدر رو به من کرد و با تبسم گفت: «مصطفی! تقاضا دارم روح عوامانه را از ما نگیری!» سپس از مقابل نگاه نگران پسر عبور کنان، از خانه خارج شد.
پیرمردی که در هوای سرد و طوفانی آن شب در نجف، گامها را یکی پس از دیگری به مرقد مطهر امیرمومنان (ع) نزدیک می کرد، مرجعی برای شیعه بود و امامی برای امت اسلام، کسی که تا آخرین روزهای عمرش نیز تقید خاص به زیارت و توسل داشت و از عراق هم که به ایران آمده بود، برای اعمالی که انجام آنها در حرم مطهر سیدالشهداء (ع )، تأکید شده است، به استناد روایت مشهور امام هادی (ع) به حرم مطهر حضرت عبدالعظیم(ع) مشرف می شد، او که برای عوام و خواص رهبر و هدایتگر و راه نما بود.
این نوشته را با این حکایت آغاز کردم که برای توهم زدگان دانایی، آشکار باشد که روشنفکری با تخریب و از بیخ ریشه باورها را زدن و دیگران را عوام و ابله و نادان فرض کردن، به دست نخواهد آمد.
بقاع متبرکه و مرقدهای مطهر ذریه شریف اهل بیت (ع) در نقاط مختلف کشور، ستارگان درخشانی اند که نسل شیعه وجود و حیات پر افتخار و سرافرازانه خود را مدیون آنهاست.
زیر سؤال بردن و تلاش برای تخریب شعبی از حرم مطهر اهل بیت (ع) در سراسر کشور که سالهای متمادی و در حکومتهای مختلف، مراکزی برای ترویج شعائر شیعه بوده اند، چیزی جز خاک پاشیدن به خورشید نیست.
این روزها، خبری در یکی از سایتها منتشر و بی درنگ به خبر مهم وبلاگها و شبکه های اجتماعی بیگانه تبدیل شد با عنوان «چگونه امامزاده های ایران ۷ برابر شد؟» و در آن نوشته سراسر توهین از یک طرف، مردم کشور و بویژه مردم پاکدل روستایی، متوهم و فریب خور شمرده شده است.
همیشه وقتی خبری یا یادداشتی بدون هیچ کم و کاست از سایتها و وبلاگهای ما در سایتها و شبکه های اجتماعی نشاندار بیگانه به «هات نیوز» و «تاپ نیوز» تبدیل شوند، بصراحت، صدای شادمانه سوت و کف حریف از نشستن تیر در قلب هدفی که نویسنده، خواسته یا ناخواسته به سویش شلیک کرده، شنیده می شود و گواه آشکار این ادعا نیز جستجوی واژه «امامزاده» در سایتهای خبری و شبکه های اجتماعی نشان دار است که مشخص شود وقتی تنها یک خبر با ده ها تیتر مختلف در یک شبکه اجتماعی لینک شود و در سایتهای مختلف خبری به سوژه اصلی و فرعی مطالب تبدیل گردد، این تیر پرتاب شده کدام هدف مشخص را دنبال می کرده است.
در ایران عزیز اکنون ۸ هزار و ۵۰۰ بقعه متبرکه از امامزادگان و پیامبران وجود دارد که بنا به آمار تقریبی ارائه شده، سالانه قریب ۱۰۰ میلیون نفر به زیارت آنها مشرف می شوند.
البته ممکن است از میان این ۸ هزار و ۵۰۰ بقعه متبرکه، بخشی از این اماکن، مقبره عارفان، دانشمندان، بزرگان و صاحبان احترام عصر خود بوده اند که به لحاظ شأن و مرتبت علمی و دینی، برای مرقد ایشان گنبد و بارگاه ساخته شده باشد و یا بنیان بنای معدودی از این بقاع متبرکه به دلایل دینی و اجتماعی خاص صورت گرفته باشد که این، به هیچ وجه دلیل موجهی برای بی اعتبار ساختن وجاهت و اصالت همه امامزاده های کشور نخواهد بود.
هیچ کدام از مراجع بزرگ و علمای شیعه نیز در طول دوران مرجعیت خویش اجازه ای برای رد اصالت و تخریب معنوی این اماکن معنوی – که عموماً دارای پیشینه ای قریب به هزار ساله است- صادر نفر موده اند.
البته نگاهی به تاریخ پر افتخار «ایران زمین» در سالهای متمادی که محل پناهندگی و مهاجرت علویان و سادات با کرامت و ذریه گرانقدر رسول ا…(ص) بوده، حاکی ازاستقبال و احترام ویژه مردم ایران زمین به بزرگانی است که به راهنمایی و گره گشایی فکری از مشکلاتشان می پرداختند و پس از شهادت و یا وفات نیز با احترام زیاد برای آنان گنبد و بارگاه ساخته اند.
اما نکته مهم در این ماجرا این است که دشمنان فکری اسلام و تشیع در این برهه قصد دارند در فضای تنویر افکار عمومی و مقابله با خرافه گرایی که کنترل اصلی آن از سوی علما و مراجع و نهادهای مسؤول فرهنگی صورت می گیرد، آب را گل آلود کرده و ماهی خویش را از آن بیرون بکشند که به طور قطع اساس «ولایت» هدف اصلی این دشمنی هاست.