یَنْحَدِرُ عَنِّی السَّیْلُ وَ لَا یَرْقَى إِلَیَّ الطَّیْر؛(نهجالبلاغه، ص ۴۸٫)
سـیـل [عـلوم و مـعـارف] از من سرازیر می‌شود و هیچ پرواز کننده‌ای [در فضا و امواج علوم] به بلندای من نمی‌رسد.

چه‌کسی می‌تواند به مقام من برسد؟ علوم و معارف، مثل سیل از من ریزان است و احدی نمی‌تواند به مقام و عظمت من پی ببرد.
 
حضرت امیر المومنین علیه السلام به صعصعه بن صوحان از اصحاب اسرار خویش میفرمایند:
چون مریم دختر عمران خواست عیسی علیه السلام ر ابه دنیا بیاورد، ندا آمد: ای مریم! از بیت المقدس خارج شو! اینجا محل عبادت است، نه محل ولادت، پس خارج شد،اما ولی مادر من چون ولادت من نزدیک شد، نزد کعبه آمد، و به کعبه پناهنده شد، و از خداوند خواست تا درد را بر او آسان کند،

پس دیوار کعبه برای او شکافته شد، و صدایی شنید که ای فاطمه داخل شو!
چون داخل شد دیوار به هم آمد، و به حالت اول برگشت، پس مرا داخل خانه به دنیا آورد.

ولکن أمی فاطمه بنت أسد لما قرب مولدی جاءت إلى بیت الله الحرام والتجأت إلى الکعبه، وسألت ربها أن یسهل علیها الولاده ، فانشق لها جدار البیت الحرام وسمعت النداء : یا فاطمه ادخلی ! فدخلت ورد الجدار على حاله فولدتنی فی حرم الله وبیته .

* در مورد علی چه میگویی؟
از یک عالم سنّی در مورد امام علی(ع) سوال کردند:
“ما تقول فی علیّ؟”
(در مورد علی چه میگویی؟)

پاسخ بسیار لطیفی داد، گفت: “چه بگویم درباره ی کسی که دشمنانش از روی حسد و بغض و دوستانش به سبب ترس  وتقیّه ازدشمنان ، فضائلش را کتمان کردند ، اما از بین این دو کتمان آنقدر فضیلت خارج شده است که مشرق و مغرب عالم را پر کرده است!” الله اکبر از این عظمت!

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: اِنَّ السَّعیدَ، کُلَّ السَّعیدِ، حَقَّ السَّعیدِ مَن أحَبَّ عَلِیاً فی حَیاتِه وَ بَعدَ مَوتِه؛
همانا سعادتمند(به معنای) کامل و حقیقی کسی است که امام علی(ع) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد.

*اگر خودمان را مسکین و یتیم و فقیر بدانیم، حضرت امیرمؤمنان(ع) و حضرت زهرا(س) ما را سقایت و اطعام خواهند کرد.
استاد سید محمّدمهدی میرباقری: «سوره‌ «هَلْ أَتى» سورهٔ سقایت و شفاعت حضرت امیر(ع) و حضرت زهرا(س) است. بحث اطعامِ مسکین و یتیم و اسیر است. همه ما، هم مسکینیم، هم یتیمیم، و هم اسیریم. اگر کسی به اینها توجه نکند، به آن اطعام نمی‌رسد؛ «وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْکیناً وَ یَتیماً وَ أَسیراً».

طعام هم که فقط این خوردنی‌ها نیست. «فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى‏ طَعامِهِ‏»: قال علمُه‏ الذی یأخذه عمن یأخذه». [طعام در اینجا] حقایق و معارف است

حتی درباره بهشت متقین هم اگر از شراب‌های طهور بهشتی می‌خورند، این تعبیر هست‌ که: «مَثَلُ الْجَنَّهِ الَّتی‏ وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فیها أَنْهارٌ مِنْ ماءٍ غَیْرِ آسِنٍ وَ أَنْهارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهُ وَ أَنْهارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّهٍ لِلشَّارِبینَ وَ أَنْهارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى»؛ فرمود‌: «فإنّه علمُهم‏ یتلذَّذُ منه شیعتُهم». البته ظاهرش خمر یا نهر است منتها فرمود‌: «فإنه علمُهم‏ یتلذذ منه شیعتهم». باطنِ این خمر، معرفت است…».

گلچین  مولودی ولادت امام علی(ع):