به گزارش«رهوا».یکی از چالش های درمان تومور مشکل انتقال داروهای ضدسرطان به نقاط مورد نظر و در زمان مورد نظر است.

در همین راستا گروهی از محققان دانشگاه رایس با همکاری امیر جزایری و امید ویسه، محققان ایرانی هر دو این چالش ها را بررسی کردند.

آنها یک ماشین سلولی برای تولید و ارائه دوزهای مداوم ترکیبات دارویی ضدسرطان ابداع کردند. این سیستم می تواند ۱۰۰ درصد تومورهای سرطان تخمدان در موش ها را در فاصله زمانی یک هفته از بین ببرد.

مهندسان زیستی این شکل جدید از ایمونوتراپی برای درمان را یک «کارخانه دارویی» نامیده اند که پس از قرار گرفتن در جای مورد نظر می تواند ترکیبات مورد نیاز برای حذف تومورها را تولید کند.

این ایمپلنت شامل مهره های کوچکی به اندازه یک سرسوزن است که مملو از سلول هایی به دقت گزینش شده هستند و در یک پوسته حفاظتی قرار گرفته اند.

سلول های داخل این مهره ها طوری مهندسی شده اند تا یک ترکیب طبیعی به نام «اینترلوکین -۲» ( interleukin-2) تولید کنند.

این ترکیب نوعی سیاتوکین است که سبب می شود گلبول های سفید وارد فعالیت شده و با سرطان بجنگند.

این دانه‌ها ابتدا در محیط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفتند و برای این منظور آنها را در کنار تومورهای داخل صفاق (غشایی که پوشش حفره شکمی را تشکیل می‌دهد) قرار دادند.

این آزمایش نشان داد که کارخانه‌های دارویی به طور انتخابی غلظتی از اینترلوکین -۲ را در داخل تومورها تولید می‌کنند که در جاهای دیگر کمتر دیده می‌شود.

آزمایش روی موش هایی با سرطان تخمدان و سرطان روده بزرگ ادامه یافت. این مهره ها عملکرد بسیار مناسبی داشتند و تومورها در این خزندگان را در مدت ۶ روز از بین بردند.

از آن مهم تر آنها غلظت بالایی از دارو را به منطقه تومور منتقل کردند و از سمی شدن سلول های سالم اجتناب کردند.

امید ویسه استاد یار مهندسی زیستی در این باره می گوید: ما فقط یک بار از این روش استفاده کردیم اما کارخانه دارویی هر روز دوز مورد نظر در مکان مشخص را می ساخت تا زمانیکه سرطان حذف شد. پس از مشخص کردن دوز صحیح (تعداد کارخانه های دارویی مورد نیاز) توانستیم ۱۰۰ درصد تومورها در حیوانات مبتلا به سرطان تخمدان و ۷ حیوان از کل ۸ موش مبتلا به سرطان روده بزرگ را درمان کنیم.

از سوی دیگر امیر جزایری یکی از مولفان این پژوهش می گوید: در این پژوهش ما نشان دادیم که کارخانه های دارویی می توانند اینترلوکین -۲ را به طور محلی و به شکلی قاب تنظیم تولید کنند و تومور را در چند موش از بین ببرند که این بسیار هیجان انگیز است.

تحقیق مذکور در ژورنال Science Advances منتشر شده است.