همچنین «رفتار خارج از وظایف دیپلماتیک» در ماده ۹ کنوانسیون وین ۱۹۶۱ این حق را به دولت پذیرنده (ایران) اعطا می‌کند تا نسبت به معرفی دیپلمات به عنوان «عنصر نامطلوب» اقدام و خواهان ترک دیپلمات می‌شود. همچنین از دیگر الزامات بین‌المللی، آن است که جمهوری اسلامی ایران می‌تواند مشارکت مستقیم سفیر در تجمعات خیابانی و اقدام علیه امنیت ملی کشور را به کشور فرستنده اعلام کرده و چنین جرمی را از مراجع رسمی در حقوق بین الملل پیگیری کند.