وزیر مشاور در امور خارجه رژیم سعودی با تکرار ادعاهای واهی علیه ایران، خواستار پایان مماشات با این کشور شد.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در اجرای بند یک اصل ۱۱۰ قانون اساسی، سیاست‌های کلی نظام قانون‌گذاری را ابلاغ و با توجه به اهمیت موضوع در حاشیه آن مرقوم کردند: «سیاست‌ها به قوای سه‌گانه ابلاغ شود. سه قوه موظفند اقدامات را زمانبندی و پیشرفت‌ها را گزارش نمایند».

اعمال تحریم‌های بیشتر علیه ایران پاسخی ضعیف است. زمانی که نمی‌توانید هیچ کار دیگری انجام دهید، چه می‌کنید؟ از تحریم‌ها استفاده می‌کنید.

حذف نام شهدا از کوچه‌ها و خیابان‌ها و برخی از معابر که اخیرا شاهد آن بوده‌ایم را نمی‌توان و نباید سرسری گرفت و از کنار آن با بی‌خیالی عبور کرد.

جناب روحانی در حالی از شفافیت و ضرورت آن سخن می‌گویند که دولت ایشان به «دولت محرمانه‌ها»! شهرت دارد.

و بالاخره باید از جناب روحانی پرسید که اگر خدای نخواسته منظور شما از آنچه فرموده‌اید، مذاکره با ترامپ است لطفا بفرمایید غیر از واگذاری امتیازات دیگری به آمریکا و اروپا، چه نتیجه دیگری می‌تواند مورد نظر باشد و کجای این ملاقات و مذاکره باعث آبادانی کشور خواهد بود؟!

هواپیما‌های رژیم صهیونیستی بار دیگر یک پایگاه نظامی در دمشق را هدف قرار دادند، عملیاتی که سخنگوی ارتش صهیونیستی آن را تأیید و ادعا کرده که عملیاتی پیش‌دستانه برای جلوگیری از حملات پهپاد‌های تهاجمی ایران به سایت‌های اسرائیل انجام شده است.

سکوت وزارت نفت و پیگیری نکردن نهاد‌های اطلاعاتی پس از لو رفتن همکاری مؤسسه مطالعات بین‌المللی انرژی با یک شرکت وابسته به رژیم صهیونیستی در شرایطی قابل تأمل شده که اطلاعات مهمی از بخش انرژی کشور در اختیار یک موسسه آلمانی قرار گرفته است.

ایران نه نفتکش انگلیسی «استینا ایمپرو» را آزاد کرد و نه ضمانتی برای آزادی آن داد، ولی انگلیس بعد از ۴۱ روز مجبور شد نفتکش گریس ۱ حامل نفت ایران را آزاد کند. بعد از ساقط کردن پهپاد امریکایی «گلوبال هاوک»، این دومین پیروزی ایران در تنش دریایی با امریکا و انگلیس طی ما‌ه‌های اخیر بوده است.

باید توجه داشت که محاسبات امروز اروپایی‌ها دفعتا شکل نگرفته است و به مرور زمان با شناخت کامل از روحیات حاکم بر یک طیف سیاسی داخلی شکل گرفته است و دست کم بخشی از این شناخت مربوط به مذاکرات هسته‌ای سال ۸۲ است. یا در مذاکرات هسته‌ای که از سال ۹۲ به بعد، اروپا- امریکا به این باور رسیده‌اند که می‌توان ازطرف ایرانی امتیاز‌های عینی (نقد) گرفت و امتیاز‌های غیرقابل وصول و معطوف به آینده ارائه داد و چنانچه ایران برای تحقق «کف حقوق» خود پافشاری کند، تحقق آن مشروط به ارائه امتیازات جدید از سوی ایران باشد.