این دعا را ابوحمزه ثمالی از امام سجاد(ع) نقل کرده است. این دعا شامل صفات نیکوی خداوند، اسم اعظم و همچنین دربردارنده مفاهیمی مانند دشواریهای قبر و قیامت، سنگینی بار گناهان و لزوم اطاعت و پیروی از پیامبر اکرم(ص) و خاندان معصومش است.
به خاطر عبادت زياد و سجده هاى طولانىِ امام زين العابدين (ع)، پينه هایى در پيشانىاش بسته بود. از اين رو، به وى «ذوالثفنات» لقب دادند.