به گزارش«رهوا» به نقل از موعود، جعده دختر اشعث بن قیس که به همسری امام حسن(علیه السلام) در آمد، همان کسی است که فرزند بزرگ حضرت فاطمه(سلام الله علیها) را با زهر قوی به شهادت رساند.
جعده که نفاق را از پدرش به ارث برده بود، در آرزوی همسری یزید دست به عمل شومی زد که ریشه‌دار بودن نفاق در این خاندان را پیش از پیش نمایان ساخت، باید گفت که از تاریخ ولادت و وفات او اطلاعی در منابع نیامده است.
اما در جریان ازدواج امام حسن(علیه السلام) با جعده در روایات آمده است که امام امیر المومنین علی(علیه السلام) ابتدا دختر برادر اشعث (سعید بن قیس) را برای امام حسن(علیه السلام) خواستگاری کرد، اما وقتی اشعث از این جریان با خبر شد، نزد برادرش رفت و او را از این کار منصرف کرد تا دختر سعید را به عقد پسر خود درآورد!
بعد از آن نزد امام امیر المومنین علی(علیه السلام) آمد و اعلام کرد که دختری را که برای حسن خواستگاری کرده‌اید، زن پسر من است و در آن جا بود که با اصرار دختر خود را به عقد امام حسن(علیه السلام) درآورد که از این ازدواج فرزندی حاصل نشد.
با این حال بعد از مدتی معاویه با وعده مال بسیار و ازدواج با یزید، جعده را تطمیع کرد تا شوهرش، امام حسن مجتبی(علیه السلام) را که در آن زمان خانه‌نشین شده بود، زهر دهد و او نیز به طمع ثروت زیاد و عروس خلیفه وقت شدن چنین کرد.
تا اینکه روزی امام حسن(علیه السلام) روزه بود، جعده زهر را در شیر ریخت و در هنگام افطار به امام(علیه السلام) داد، امام مقداری از آن نوشید و بلافاصله زهر را احساس کرد و فرمود: «انا لله وانا الیه راجعون»، جعده پس از زهر دادن به امام حسن(علیه السلام)، مورد نفرین حضرت قرار گرفت.
از آن پس، پیوسته لخته‌های خون بالا می‌آورد و این وضع ۴۰ روز ادامه داشت تا سرانجام در روز ۲۸ صفر سال ۵۰ هجری پس از وصیت به برادرش، امام حسین(علیه السلام)، دار فانی را وداع گفت.
پس از کارگر شدن زهر، معاویه به وعده مالی که به جعده داده بود وفا کرد، ولی به ازدواج او با یزید رضایت نداد و به او گفت: می‌ترسد فرزندش را نیز مانند حسن بن علی به قتل برساند.
با نگاهی کوتاه به شرایط و اوضاع سیاسی اجتماعی آن روز در متوجه می‌شویم که جعده فریب وعده‌های معاویه را خوردند، نه اینکه جعده عاشق یزید باشد، بلکه چون خلیفه آن وقت معاویه بود و می‌خواست زن پسر خلیفه آن روز و خلیفه آینده شود، دست به چنین کاری زد و امام در این قضیه فدای توطئه معاویه و یزید شد.
در مورد سرنوشت جعده و زندگی او پس از امام حسن(علیه السلام) هم در تاریخ این طور آمده است:جعده پس از امام حسن مجتبی(علیه السلام)، دو بار ازدواج کرد، نخست با «یعقوب بن طلحه بن عبیدالله» که برای او سه پسر به نام‌های اسماعیل، اسحاق و ابوبکر به دنیا آورد؛ اسماعیل و اسحاق به هنگام حیات پدر از دنیا رفتند.
دومین بار پس از کشته شدن یعقوب بن طلحه (متوفی ۶۳) در واقعه حره با عباس بن عبدالله بن عباس (فرزند ارشد ابن‌عباس) ازدواج کرد و برای او پسری به نام محمد و دختری به نام قریبه به دنیا آورد که از این دو نیز نسلی باقی نماند.در گزارش‌ها آمده که قریشیان به هنگام مشاجره با فرزندان جعده آنان را «بنی مسمه الازْواج» -فرزندان زنی که همسرانش را مسموم می‌کند- خطاب می‌کردند.
https://rahva.ir/?p=18879
