پایگاه خبری«رهوا».بعد از آنکه پیروزی اصلاح طلبان برای ورود به شورای شهر تهران در سال ۹۶ قطعی شد، نگارنده به هنگام عبور در یکی از بزرگراه‌های تهران به تصاویر نصب شده شهدا در زیر پل ها اشاره کرد و با توجه به سابقه تاریک اصلاح طلبان در حمله به مقدسات به فرد همراه گفت: «از این به بعد باید برای باقی ماندن این عکس ها بجنگیم». هرچند که اکنون خبری از برخی آن قاب ها نیست اما برخی قاب های باقیمانده هم دیگر آن رنگ و روی قدیم را ندارند. بنای این مطلب در احصای هنجارشکنی و حمله به ارزش ها در دوسال گذشته نیست اما این روزها که بحث حذف نام شهدا به عنوان نمادی از این جنس کارها تبلور یافته و اصطلاحا داغ شده و تناقض گویی مسئولان شهرداری بر سوءظن مردم افزوده است، یاد آن جمله به نوعی زنده شده که لازمه آن طرح دو موضوع در این باره است.

بحث اول آن است که عده ای می‌خواهند در این مقطع زمانی یعنی چهل سالگی انقلاب خودنمایی کرده و نشان دهند که تفکر دیگری هم در کشور حاضر است؛ برای مثال همزمان با هفته دفاع مقدس به سراغ حذف نام شهدا می روند و یا همزمان با محرم به سراغ حمله به عزاداری سالار شهیدان می روند.

اما فرضیه دوم که حتی می تواند فرضیه اول را هم در دل خود داشته باشد، بحث تست زنی و سنجش میزان دغدغه مردم و پایبندی آنها بر ارزش هاست که آیا قابلیت گسترده نمودن دست اندازی به مقدسات و شکست هنجارها وجود دارد یا نه؟ به همین منظور کم کم و در سطح محدود به سراغ اجرای پروزه مانند حذف نام شهدا می روند تا ببینند میزان حساسیت مردم تا چه حد است؟ اگر آن برخورد مناسب را از سوی مردم برداشت نکنند، قطعا سطح اقدامات گسترده تر خواهد شد که در موضوع اخیر با هوشمندی مردم و عصبانیتی که نشان دادند، واکنش درخور به اجرای این عمل قبیح داده شد. از این دست موارد سنجش حساسیت، مصادیق متعدد دیگری خصوصا در موضوع محرم و عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) وجود دارد. به طور کلی مشکل این جماعت نه شهید بلکه با اسلام ناب، روحیه عزت خواهی، ظلم ناپذیری است.

اگر بخواهیم کمی بدبینانه تر به موضوع بنگریم این پیشرفت برای حمله به ارزش ها از موضوع کوچک تری نشأت گرفته که این افراد حساسیت لازم را در تست قبلی از مردم دریافت نکرده و به خود جرات پیشروی داده اند. هنگامی که به راحتی اعضای اصلاح طلب شورای شهر تهران خیابانی را به نام یک نامسلمان و برخی بی اعتقادان به احکام اسلامی و انقلاب اسلامی تغییر دادند متاسفانه واکنش لازم را دریافت نکردند.

تجربه نشان داده است که همین موضوعات به ظاهر ساده مانند درج عنوان «شهید» بر سر کوچه و خیابان که شاید روزانه آن ها را دیده و به راحتی از کنارشان عبور می‌کنیم، برای برخی به سوهان روح تبدیل شده و در کمین نشسته اند تا در لحظه غفلت ما به آن دست اندازی کرده و همانطور که شاعر خوش ذوق می‌گوید: «کم کم بدل به قلعه متروکه می‌شود/ شهری که کوچه‌هاش به نام شهید نیست» شهر را به یک قلعه متروکه تبدیل کنند.