وی افزود: تضمین‌های متعارفی که ممکن است در ذهن مردم باشد، زیاد در این زمینه معنی‌دار نیست. تضمین‌های آنها در دل خودشان است. یعنی شما همکاری می‌کنید به شرط همکاری متقابل. اگر دولت دیگری در موردی که شما به آن ارجاع دادید اما تعهداتش را انجام نداد و همکاری نکرد، اینها همگی مبتنی بر رفتار متقابل است و پس ما هم به تعهداتمان در مقابل آن دولت عمل نخواهیم کرد.

برخلاف ادعای خانم جنیدی، اولاً کمیته‌ها و کنوانسیون‌هایی نظیر CFT و FATF نگاه یکسانی به اعضا ندارند؛ به عنوان مثال در حالی که ایران به خاطر ادعاها و اتهام‌افکنی‌های آمریکا در فهرست سیاه FATF قرار می‌گیرد، رژیم‌های جنایتکاری مانند آمریکا و عربستان و اسرائیل و برخی کشورهای اروپایی که در صدر حامیان تروریسم و پولشویی و جرائم سازمان یافته قرار دارند، در حاشیه امنیت FATF و CFT قرار گرفته‌اند.

از طرف دیگر امثال معاون حقوقی ریاست جمهوری که به شکلی مشکوک و شائبه‌برانگیز سنگ تمکین به FATF و CFT را بر سینه می‌زنند، باید توضیح دهند پس از آن که اطلاعات محرمانه مالی و بانکی و اقتصادی را به طرف مقابل دادند- که گرای بستن مجاری دور زدن تحریم‌هاست- و طرف مقابل به اعتبار تجربه برجام زیر تعهدات خود زد، چگونه می‌توانند جبران مافات کنند و به قول خودشان، تعهدات متقابل را معلق سازند؟! آیا اطلاعات محرمانه واگذار شده قابل بازپس‌گیری و محرمانه‌سازی مجدد هست؟!

یادآور می‌شود برخی مقامات دولتی، به هنگام هیجان برجام ادعا می‌کردند امضای وزیر خارجه آمریکا تضمین است و اوباما بسیار مودب است و…، اما عاقبت ماجرا به لگدکوب شدن برجام توسط طرف غربی منتهی شد. همین طیف اکنون اعتراف می‌کنند که هیچ تضمینی برای رفع تحریم‌ها در صورت قبول مطالبات FATF نیست اما با این وجود باز هم ادامه آن مسیر غلط و پرخسارت را به هر قیمت توصیه می‌کنند؛ که یا از بی‌کفایتی و ضعف درایت آنها ناشی می‌شود و یا…!