به گزارش«رهوا».گسل هایی از مشا تا نقاط دیگر که می تواند خسارت های جبران ناپذیری را خلق کند. یکی از مسئولان گفته بود زلزله مهیب در تهران، صرفا یک خسارت منطقه ای نیست و یک فاجعه بین المللی خواهد بود. چرا که به کشته و زخمی شدن هزاران هموطن تهرانی ظرف چند ثانیه منجر می شود و یک بحران ملی خواهد بود.

متاسفانه بسیاری از بافت های فرسوده در مناطق ۲۲ گانه تهران، پتانسیل خلق یک مصیبت ملی را دارند و هنوز شهرداری و سازمان مدیریت بحران و پدافند غیرعامل، برای آسیب شناسی نقاط آسیب پذیر شهر، فکری اساسی نکرده اند. در ۱۰ سال اخیر، چند زمین لرزه در تهران رخ داد که موحب وحشت اهالی شد و خوشبختانه خسارت های مالی و جانی نداشت.

اما همین لرزه ها، تا مدت ها ذهن ها را با خود درگیر کرد و گذر زمان، گرد فراموشی روی آن پاشید. ما از زمین لرزه غافل هستیم، اما متاسفانه زمین لرزه از ما غافل نیست. هر آن باید منتظر اتفاقی باشیم که اگر به درستی خود را برای مقابله با آن آماده نکنیم، در تیر رس خسارت های جبران ناپذیر خواهیم بود.

باید برای زمین لرزه در تهران و ۳۱ استان کشور آماده بود. این آمادگی باید به صورت کامل و واقعی باشد و هموطنان بدانند که هر لحظه باید انتظار یک اتفاق باورنکردنی که شدت آن را ریشتر تعیین می کند، باشند.

آگاهی، سبب ارتقا آمادگی می شود و این یعنی کاهش خسارت و کنترل بحران. جهت اطلاع هموطنان تهرانی عرض کنیم که عضو هیات علمی پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله اخیرا اعلام کرده است که در ۶ ماه اخیر، ۶۰۰ زمین لرزه در تهران ثبت شده است. اولین زلزله شدید تهران، ۱۹ اردیبهشت ماه در گسل مشا و زلزله دوم در ۳ آبان در گسل آوج در قزوین رخ داد. زلزله ۱۹ اردیبهشت، ۵۰ کیلومتر با تهران فاصله داشت و زلزله ۳ آبان، ۲۲۰ کیلومتر فاصله داشت.

در طی این مدت، گسل هایی که از داخل تهران می گذرد، لرزه خیزی نشان داده اند. بزرگای ۶۰۰ زمین لرزه ثبت شده، ۱ تا ۳ ریشتر بود برای همین شما تهرانی های عزیز، آن را حس نکرده اید. اگز زلزله آوج به جای ۵.۳ ریشتر حدود ۶.۳ ریشتر بود، بخش از تهران دچار خسارت می شد. چون تراکم جمعیت در برخی از نقاط تهران به صورت وحشتناکی بالا است.

کافی است سری به منطقه نظام آباد و سبلان بزنید. کوچه های «آشتی کنان»، خبر از پتانسیل یک بحران می دهد! گسل پردیسان، گسل نیاوران و شمال تهران، از داخل شهر می گذرند و گسل شمال تهران، توان لرزه زایی بین ۷ تا ۷.۵ ریشتر دارد.

هر چقدر،کانون زلزله عمیق تر باشد،آسیب رسیدگی هم، کمتر می شود. مقدار بزرگی یک زلزله متناسب با انرژی آزاد شده زلزله است. زمین لرزه دماوند به ما این درس را دارد که پناه گیری بر فرار، ارجح است. 

اگر تهرانی ها هر شب برای زمین لرزه ای باور نکردنی آماده باشند، جای تعجب نیست. چون هر لحظه احتمال وقوع زمین لرزه ای بین ۵ تا ۷ ریشتر در پایتخت است که برای مقابله با آن باید امادگی ۱۰۰ درصد داشت و آموزش کافی فراگرفت تا در موقع بحران، مطلع از بحران و نحوه مقابله با آن بود.

اینکه شما از همسایه خود بی خبر هستید و تعداد آن ها را نمیدانید و نمی دانید که  به طور کل نباید زیز لوستر خوابید و نزدیک پنجره هایی با شیشه های بزرگ، یا نمی دانید که موقع زمین لرزه نباید از آسانسور استفاده کرد و راه پله ها نباید محل انبار جعبه ها و وسایلی باشد که تردد را در شب و روز به خصوص در زمان بحران سخت می کند، موضوعی است که باید به آن فکر کنید. زمین لرزه خبر نمی‌کند. شوخی هم ندارد. باید آماده بود. محکومیم به آمادگی!

برای مقابله با زمین لرزه، باید اصول HSE‌ را جدی گرفت. رسانه ملی نیز باید بخشی از برنامه های هفتگی را به موضوع آگاهی عمومی درباره مقابله با زلزله اختصاص دهد. سخت گیری در ساخت و ساز و ترمیم بافت های آسیب پذیر نیز باید یک نهضت ملی در ایران شود.