عباس عبدی از تئوریسن های جریان اصلاحات، نکات قابل توجهی درباره تحریم ظریف بیان کرده و از مدافان برجام در این قضیه انتقاد کرده است.

به گزارش «رهوا».گزیده هایی از یادداشت این چهره اصلاح طلب به شرح ذیل است:

* آقاي ظريف هم در يك اظهارنظر عجيب اعلام كرد كه اگر به عقب برگردد باز هم برجام را امضا مي‌كند در حالي كه واضح است كه برجام به دلايلي به نقطه نامناسب و منفي رسيده است و بايد نتيجه گرفت كه ايشان با علم به اين نتيجه آن را امضا كرده است و بايد همه اينها را به مقامات مافوق خود مي‌گفت هر چند نگفتن او نيز، رافع مسووليت هيچ مقامي نيست.

* برخي گفتند ترامپ از اثرات ظريف بر انتخابات امريكا ترسيد! فرض كنيم، چنين باشد، چه اهميتي براي منافع ما دارد؟ مگر كسي در بندِ نادرستي منطق ترامپ است؟مگر ماموريت و كار آقاي ظريف اثبات غيرمنطقي بودن كاخ سفيد است؟ مگر در اعتقاد به غيرمنطقي بودن آنان شكي وجود داشت؟ هنگامي كه جان بولتون مشاور امنيت ملي آنان رشوه‌بگير از مجاهدين است، ديگر چه جايي براي اثبات امور كم‌اهميت‌تري از اين واقعيت باقي مي‌ماند؟

* آقاي ظريف اگر دنبال باز كردن درهاي گفت‌وگو بود، بايد به گونه‌اي رفتار مي‌كرد كه دچار اين تحريم نشود، البته اگر تحريم در فعاليت‌هاي سياسي او اثر منفي بگذارد. بنابراين تحريم شدن آقاي ظريف هيچ نقطه قوتي براي راهبردهاي مبتني بر گفت‌وگو محسوب نمي‌شود. چون در نهايت به بسته شدن اين راه ختم شده است و اين يك شكست است و نه موفقيت. خروج امريكا از برجام و زمين‌گير شدن آن توافق، نيز يك شكست است.

* به نظر بنده حتي اگر ترامپ هم نمي‌آمد و كلينتون انتخاب مي‌شد، باز هم در اجراي برجام دچار مشكل و حتي مشكلات بدتري مي‌شديم. علت دوم اشكال اساسي‌تري است، البته مسووليت هر دو علت متوجه كليت نظام تصميم‌گير است ولي اين مسووليت براي برخي‌ها پررنگ‌تر است. اين اشكال به درك نادرست از مفهوم توافق سياسي آن هم در سطح بين‌الملل مربوط مي‌شود.

* دوستاني كه پيشنهاد مذاكره مي‌دادند و به آن اصرار داشتند، چرا ضمانت اجراي آن را مورد توجه خود قرار ندادند؟ اگر قرار بود كه وارد برجام شويم، بايد فرض مي‌كرديم كه چنانچه طرف مقابل به تعهدات خود عمل نكرد ما چه بايد انجام دهيم تا از ترس عمل ما، طرف مقابل به تعهداتش ملتزم باشد؟ به نظرم بسياري از افراد درك درستي از ماهيت روابط بين‌الملل و سياست واقع‌گرايانه ندارند و روابط بين‌الملل را به گفت‌وگو و صلح‌خواهي تقليل مي‌دهند، در حالي كه روابط بين‌الملل در اصل متكي به قدرت است و بس.

* بايد تاكيد كرد كه دوستان طرفدار مذاكره به نوعي دچار ايد‌آليسم در سياست خارجي شده بودند و هنوز هم از اين وضعيت خارج نشده‌اند

لازم به ذکر است که عباس عبدی در حالی اینک اینگونه به نقد برجام و به نوعی مذاکره کنندگان پرداخته که در گذشته در دفاع و تمجید از برجام کم نگذاشته بود.