به گزارش«رهوا».غروب روز اول محرم است و من دلگیر از نوشتن این یادداشت، اما تصمیم جمع در اتاق تیتر روزنامه بر آن شد تا چنین مطلبی نوشته شود و قرعه نوشتن هم به نام من افتاد.

نه روا بود که روز اول محرم دست به نوشتن چنین مطلبی ببرم، نه خوش داشتم که چنین عکس‌ها و فیلم‌هایی را در فضای مجازی ببینم: چند صد نفر لخت و شوریده حال وسط هیئت، چفت در چفت هم، بدون حتی یک عدد ماسک، سینه‌زنان، در میانه رکوردشکنی کشتار کرونا!
نوشتن از چنین سوژه‌هایی که مجلس حسین (ع) را نقد می‌کند، ولو اینکه نقدش ناظر به بدعتی در مجلس عزا باشد، برای هر کسی سخت است، برای راقم این سطور که دل در گرو هیئت دارد و میانداری را فخر خود می‌داند و با هیئتی‌ها عجین است، سخت‌تر است؛ اما فقط سه نکته:
۱- سینه زدن برای کیست؟ رسم سینه زدن چیست؟ به حتی شیفتگان چند آتشه حسین (ع) هم که بگویی سینه‌زنی و عزای حسین (ع) بی‌هیچ حساب و کتابی است و «هر طور آمد خوش آمد» است، برنمی‌تابند. یعنی آنانی هم که با ذکر حسین (ع) دم می‌گیرند و به عرش می‌رسند و محل معراج‌شان مجلس عزا است، روضه را دارای قواعدی می‌دانند، هرچند نانوشته، اما به قدمت تاریخ اسلام و ممضی به خط و مهر بزرگان تاریخ اسلام.
اولین و بدیهی‌ترین قاعده اقامه عزای یگانه آزادمرد تاریخ، اقدامی درخور و سزاوار نام و رسم اوست. الحق و الانصاف که برپایی هیئت با بدن‌های عریان، بدون کوچک‌ترین توجهی به جولان مرگبار کرونا و بازی با جان هیئتی‌های عزیزتر از جانم، از رسم حسین (ع) به دور است. جان مؤمن از محکمات فقهی است که حفاظت از آن چند ده اصل بلامنازع در شرع دارد. به سخره گرفتن همه این‌ها نه شرعی است، نه منطقی است و نه حتی اخلاقی است.
۲- سال‌هاست که علمای متأخر اسلام با درک اقتضائات زمانه فتاوی معتبری مبنی بر حرمت لخت شدن در مجالس عزاداری داده‌اند. همه این فتاوی که بر همه ما لازم‌التبعیت است به کنار، وهن اسلام و شیعه، جواز شرعی که ندارد هیچ، عقوبت دنیوی و اخروی هم دارد. هنوز که هنوز است با جست‌وجوی شیعه، محرم و سینه‌زنی در اینترنت، اولین تصاویری که به دست می‌آید خون‌های ریخته شده و قمه‌زنی است. واقعاً و انصافاً رسم حسین (ع) همین قمه‌ها و خون‌ها است؟! حالا که کرونا به تاخت می‌تازد، برگزاری هیئت‌های تو در تو و گرد آوردن چند صد نفر زیر یک سقف، بدون حتی یک ماسک، در ادامه همان قمه‌زنی‌ها و در حکم کشاندن مع‌الواسطه شیعیان نیست؟! برخی از رفقای هیئتی‌ام بر این عقیده‌اند که روضه اباعبدالله آدم‌ساز است و کروناکُش (!)، اما واقعاً همین رفقا می‌توانند تضمین مکتوب دهند که تا سه هفته پس از برگزاری این قبیل مراسم‌ها، هیچ یک از هیئتی‌ها در اثر کرونا به دیار حق نشتافته‌اند؟! اصلا مگر می‌شود همه هیئتی‌ها و همه آن کسانی را که با همه هیئتی‌ها در ارتباطند دنبال کرد تا پس از آن فهمید کسی بر اثر کرونای برخاسته از دل هیئت‌های بی مراعات جان باخته است یا نه؟! چه کسی مسئول حفظ حرمت جان این همه است؟
۳- من هم مانند دوستان هیئتی‌ام بر این عقیده‌ام که عامل زیاد شدن مرگ و میر‌های کرونایی را در جای دیگری مثل نبستن جاده شمال در تعطیلات و شلوغی مترو و بازار و این قبیل مسائل باید جست. اما‌ای کاش دوستان هیئتی‌ام در مشهد و تهران و قم و هر جای دیگری لااقل امسال را ملاحظه کنند و بی‌خیال برپایی هیئت با همان سیاق سیزده قرن گذشته شوند. همین الان هم فوتی‌های کرونا بالای ۵۰۰ نفر است، اما پرپیداست که با استمرار فیلم‌ها و تصاویر هیئت‌های بدون مراعات، از یکی دو هفته دیگر همه نیش و طعن‌های کرونایی حواله ما هیئتی‌ها می‌شود که بله، شما مرگ و میر کرونا را به ۵۰۰ نفر رساندید و چه و چه. حالا بیا و ثابت کن که همه رکورد‌های کرونایی پیش از محرم شکسته شده بود، اما آن موقع دیگر گوش شنوایی نیست که نیست! تازه، یک ملاحظه اعظم دیگر هم هست: اربعین در پیش است، با این اعداد و ارقام کرونایی، امسال هم زیارت اربعین از دور…
خدا نکند.