به گزارش«رهوا»، رجعت یعنی بازگشت اموات به دنیا که به صورت جسمانی رخ می‌دهد. این رویداد عجیب در دوران ظهور امام عصر (عج) رخ خواهد داد. در واقع دو مرحله برای رجعت در روایات می‌بینیم: مرحله اول آن در آستانه ظهور است. این مرحله اندکی پیش از ظهور امام زمان رخ خواهد داد و طیّ آن، جمعی از یاران امام زمان رجعت می‌کنند تا تعداد یاران را کامل کنند. در این دوره غیر از اینان افراد دیگر رجعت نمی‌کنند. مرحله دوم رجعت، پس از دوره حکومت امام عصر خواهد بود. این دوره، مدت‌ها پس از ظهور خواهد بود. با پایان یافتن عمر شریف امام مهدی، رجعت عمومی رجعت‌کنندگان اتفاق می‌افتد. در این دوره است که ائمه به عنوان صاحبان امر (اولو الأمر) یک به یک رجعت می‌کنند تا امر خدا را در راستای مأموریت الهی خویش به سرانجام رسانند.  از این جهت  اندیشۀ رجعت ائمه و بازگشت ایشان به دنیاف در ورای خود گویای این اعتقاد است که اهل بیت وحی محدود در تاریخ گذشته نیستند و مأموریت این انوار مقدس همچنان ادامه دارد.

مسئلۀ رجعت به قدری حائز اهمیت است که تمام اهل بیت وحی از آن سخن گفته‌اند طوری که یکی از بیشترین احادیث موضوعی ما به این امر اختصاص دارد؛ نشان به اینکه امام حسین علیه‌السلام در حساس‌ترین رویداد تقابل حق با باطل یعنی در روز عاشورا، آخرین خطبۀ خویش را اختصاص به مسئله مهدویت و رجعت شگفت‌انگیزشان دادند. در این باره امام باقر علیه‌السلام خطبه‌ای را از امام حسین نقل می‌کند که به فرموده حضرت، این خطبه قبل از شهادت امام انجام شد. در این خطبه، اباعبدالله ضمن آنکه خبر از وعدۀ رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره شهادت خود و یارانشان می‌دهند، به ماجرای رجعت  و مأموریت آخرالزمانی خویش اشاره کرده، می‌فرماید:

ثُمَّ أَمْکُثُ مَا شَاءَ اللَّهُ فَأَکُونُ أَوَّلَ مَنْ‏ تَنْشَقُ‏ عَنْهُ‏ الْأَرْضُ‏ فَأَخْرُجُ خَرْجَهً یُوَافِقُ ذَلِکَ خَرْجَهَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ قِیَامَ قَائِمِنَا وَ حَیَاهَ رَسُولِ اللَّهِ ص ثُمَّ لَیَنْزِلَنَّ عَلَیَّ وَفْدٌ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لَمْ یَنْزِلُوا إِلَى الْأَرْضِ قَطُّ وَ لَیَنْزِلَنَّ إِلَی‏ جَبْرَئِیلُ وَ مِیکَائِیلُ وَ إِسْرَافِیلُ وَ جُنُودٌ مِنَ الْمَلَائِکَهِ وَ لَیَنْزِلَنَّ مُحَمَّدٌ وَ عَلِیٌّ وَ أَنَا وَ أَخِی وَ جَمِیعُ مَنْ مَنَّ اللَّهُ عَلَیْهِ فِی حَمُولَات‏ مِنْ حَمُولَاتِ الرَّبِّ خَیْلٍ بُلْق‏ مِنْ نُورٍ لَمْ یَرْکَبْهَا مَخْلُوقٌ ثُمَّ لَیَهُزَّنَّ مُحَمَّدٌ ص لِوَاءَهُ وَ لَیَدْفَعَنَّهُ إِلَى قَائِمِنَا مَعَ سَیْفِه‏. (الخرائج و الجرائح، قطب راوندی، ج‏۲، ص۸۴۹ ؛ الإیقاظ من الهجعه بالبرهان على الرجعه، شیخ حرّ عاملی، ص۳۵۳)