مطلب دیگر اینکه شاید دو آیه مربوطه به والدین، برای تعظیم والدین نسبت به فرزند(حتی والدین مشرک)، در آن کلمه جهاد به خدمت آنان آورده شده است.

نگاهی به کارنامه آیت‌الله رئیسی و نمونه‌هایی مثال‌زدنی از مقابله بی‌امان با فساد، مردم دوستی، ساده زیستی، فداکاری، شجاعت، پُرکاری و ... به وضوح حکایت از آن دارد که دولت پیش‌ روی، دولتی در تراز انقلاب اسلامی و شایسته مردمی است که امام راحلمان توصیف فرموده‌اند.

کلماتش از جنس اشک، افکارش از عنصر حکمت و غم‌هایش همه، شیرین و پشت به دنیا و تماما رو به آخرت بود.

دولت رئیسی مسئولیت سنگینی بر عهده ‌دارد و از این روی اعضای کابینه او باید از توان و شایستگی لازم برای همراهی با ایشان برخوردار باشند. در این میان جوانی و تحصیلکردگی و پاکدستی اگرچه ضروری و حیاتی است ولی به تنهایی گره‌گشا نیست.

امروز بوی خون می‌آید و من باید روضه بخوانم. حرارت عاشورا چنان صریح می‌وزد که مهلت عزا نمی‌دهد.

کاش شاه‌ مسعود بود و مقاومت می‌کرد؛ نام او بیش از پیش در این روزهای افغانستان به خاطر آورده می‌شود. چریکی که قطعا خطا هم داشت در کارنامه‌اش اما چنان ایستاد که تا امروز مدام با چراغ پی‌اش بگردیم.

غروب روز اول محرم است و من دلگیر از نوشتن این یادداشت، اما تصمیم جمع در اتاق تیتر روزنامه بر آن شد تا چنین مطلبی نوشته شود و قرعه نوشتن هم به نام من افتاد.

عبدالباری عطوان می نویسد: اسرائیل دو سیلی محکم در پاسخ به تجاوز مکررش به اهداف ایران و سوریه و نیز حزب الله دریافت کرده است؛ اولی وقتی بود که روسیه ارتش سوریه را به سامانه موشکی‌ای مجهز کرد که می‌تواند تمام موشک های اسرائیل را سرنگون کند و دوم حمله ایران به کشتی‌اش در سواحل عمان بود که تایید کرد حملاتش در عمق سوریه بی‌پاسخ نمی‌ماند.

حسن روحانی با شعار بازگرداندن اعتبار به پاسپورت ایرانی آمد، اما نه تنها اعتباری برگردانده نشد که حتی به وجهه بین‌المللی ایران هم با نوع مواضع و رفتار او و دولتمردانش آسیب زده شد و همین امر اراده دشمنان ایران برای اعمال فشار بیشتر بر ایران را افزایش داد و در عمل هم دیدیم که فشار بین‌المللی بر ایران طی این هشت سال بیشتر شد.

عبارت «من فرمانده جنگ اقتصادی بودم، اما فرماندهی بدون سرباز و اسلحه» ترجمان جدیدی از «رئیس‌جمهور تدارکاتچی نظام» است؛ ادبیاتی که رئیس دولت اصلاحات بعد از هشت سال اداره کشور به کار برد و تلاش کرد هر آنچه تقصیر و کوتاهی و نقصان در عرصه مدیریت اجرایی کشور است را به اصل نظام نسبت دهد و انگشت اتهام را به سمت مقامات عالی نظام نشانه بگیرد.